Οι Έλληνες Μικρασιάτες Πρόσφυγες στο Κρανίδι, μετά την καταστροφή του 1922.
Το δράμα του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας , ο κατατρεγμός και ο πόνος των ανθρώπων όπως αποτυπώθηκε σε ειδικό Δημοτολόγιο των Ελλήνων Προσφύγων που πέρασαν από το Κρανίδι και αναχώρησαν για το άγνωστο , μη βρίσκοντας τόπο να σταθούν. Όπως είναι αποτυπωμένο πέρασαν 963 ψυχές ,οι περισσότερες γυναικών , μανάδων και μικρών παιδιών που με ένα μπόγο ,όλο το βιος τους στην πλάτη, κυνηγημένοι και διωγμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, αναζητούσαν την τύχη τους στην Μητέρα Πατρίδα.
Και αυτό γιατί εγκαταλείφθηκαν από τον Ελληνικό Στρατό που είχε εκστρατεύσει στη Μικρά Ασία, εγκαταλείφθηκαν , στην οργή των Τούρκων τσέτηδων του Κεμάλ. Η ιστορία είναι γνωστή και δεν θέλω να την επαναλάβω. Μία σύντομη αναφορά θα κάνω μόνο στους Έλληνες πρόσφυγες που τελικά εγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Κρανίδι, αναφορά μνήμης από τους προγόνους μας, από την δική μου μνήμη όταν ήμουν μικρό παιδί, αλλά και από την ζωντανή μνήμη του Συμεών Ιορδανίδη (Μαστρονίκα), σε μια πρόχειρη σημερινή συνέντευξη και σε εικόνες από το εργαστήριό του (σιδηρουργείο) Ζητώ συγνώμη για την προχειρότητα και τον τρόπο ,αλλά ούτε δημοσιογράφος είμαι ούτε διαθέτω τα τεχνικά μέσα , από το κινητό μου έγινε η καταγραφή και αυτό που με ενδιέφερε ,είναι η προσωπική μαρτυρία.
(η συνέντευξη και οι φωτογραφίες στο αμέσως επόμενο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου