. Το Διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων Κρανιδίου (1858 -1899) Γιάννης Μ. Σπετσιώτης - Τζένη Δ. Ντεστάκου

Το Διδακτήριο του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων Κρανιδίου (1858 -1899)
Γιάννης Μ. Σπετσιώτης - Τζένη Δ. Ντεστάκου
 

Από την αρχή της σύστασής του (1858) το Δημοτικό Σχολείο Θηλέων Κρανιδίου στεγάστηκε σε δημοτικό οίκημα που βρισκόταν σε μια ρεματιά. Ήταν εντελώς ακατάλληλο για σχολείο και μετά την εγκατάλειψή του (1890) μετατράπηκε σε ελαιοτριβείο.
Σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξε στις 24 Ιουνίου 1883 ο τότε Δήμαρχος Κρανιδίου Πέτρος Γουζούασης το κτήριο αυτό είχε ένα μικρό προαύλιο, δύο απώπατους, τον ένα σε καλή κατάσταση «και ουδέν δωμάτιον πλην των δύο συνδιδακτικών τμημάτων». Την ίδια
περιγραφή έχουμε και στο από 10 Νοεμβρίου 1888 έγγραφο του δημάρχου της πόλης Π.Παπαδημητρίου «Περί της καταστάσεως των διδακτηρίων Δημοτικής Εκπαιδεύσεως του
Δήμου Κρανιδίου». Λίγο νωρίτερα, την 1 η Αυγούστου 1888, σε έκθεσή του προς το
Υπουργείο των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως ο τότε Νομορχιακός
δημοδιδάσκαλος Ναυπλίου (επιθεωρητής) Θεοδ. Ν. Λύρας σημείωνε:
«Το οίκημα του σχολείου είναι εντελώς ακατάλληλο καθόσον είναι στενό και μόνο η μία του
αίθουσα έχει πάτωμα ενώ η άλλη έχει χώμα. Πάνω στο χώμα υπάρχουν σανίδες που
κάθονταν οι μαθήτριες. Τον χειμώνα το κρύο είναι ανυπόφορο και το νερό τρέχει από την
οροφή. Ρωτήσαμε διαφόρους και μας είπαν ότι με σαράντα (40) δραχμές ενοίκιο το μήνα
μπορεί να βρεθεί άλλη οικία, κανείς όμως, μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί να προσφέρει ένα
τέτοιο σπίτι για να στεγαστεί το σχολείο».
Τελικά, στις αρχές του 1890, το σχολείο στεγάστηκε στη νοικιασμένη ιδιωτική οικία της
Ελένης, χήρας Αντωνίου Σκρεπετού. Η ενοικίαση της οικίας ήταν διετής, το μίσθωμα
ανερχόταν σε τριάντα πέντε (35) δραχμές μηνιαίως και το συμβόλαιό της έληγε στις 31
Δεκεμβρίου 1892.
Στη συνέχεια, όταν ο χρόνος ενοικίασης τελείωσε και ενώ η ίδια είχε εγκατασταθεί στον
Πειραιά, έκανε εκ νέου αίτηση για επανανοικίαση της οικίας της. Ανάφερε, μάλιστα, ότι δεν
προσφέρεται στο Κρανίδι παρόμοια οικία για στέγαση του Σχολείου. Το Υπουργείο
συνέστησε επιτροπή προς έγκριση της καταλληλότητας της οικίας, η οποία απάντησε ότι
«η Ελένη Σκρεπετού διαμένει πλέον στον Πειραιά και όσες φορές την επισκεφθήκαμε δεν
ήτο εκεί». Απ’ ό,τι μπορέσαμε να αντιληφθούμε η οικία είναι παντελώς ακατάλληλη να
νοικιασθεί για σχολείο και μάλιστα Θηλέων «καθόσον δύο μόνον εκ των υπαρχόντων εξ
παραθύρων έχουσιν υαλοστάτην και υαλοπίνακας. Τα λοιπά εισίν ερμητικώς κεκλεισμένα
ελλείψει τούτων. Εκ τούτου ελάχιστον φως εισέρχεται εν τη αιθούσι»,

Ο ειρηνοδίκης Μάσητος
Σ. Τυπάλδος
Εν Κρανιδίω τη 7 Ιουνίου 1893

Στο έγγραφο αναφέρονται και άλλα προβλήματα της οικίας που την έκριναν ακατάλληλη
προς ενοικίαση Σχολείου Θηλέων. Φαίνεται, ωστόσο, πως ο Υπουργός, για άγνωστους
λόγους, είχε εγκρίνει την ενοικίαση της οικίας πριν παραλάβει την έκθεση της επιτροπής.
Στις 12 Ιανουαρίου 1893 ο Ιωάννης Κοντοβράκης ενημερώνει, με αίτησή του, ότι διαθέτει
δική του οικία για την ενοικίαση και στέγαση του σχολείου Θηλέων, που αποτελείται από
τέσσερα (4) ευρύχωρα δωμάτια, με ενοίκιο σαράντα (40) δραχμές τον μήνα. Τελικά, στις 9
Φεβρουαρίου 1893, ο αρμόδιος Υπουργός ανακάλεσε, εγγράφως, την απόφασή του «και
ενέκρινεν την ενοικίασιν της οικίας του Ιωάννου Κοντοβράκη».
Πηγή:
 Γ.Α.Κ. - Υ.Ε.Δ.Ε. Δ΄: «Μισθώσεις Σχολείων», Θ.204, Υλικό αταξινόμητο.